W przypadku, gdy zaoferują Państwo własną siłę roboczą, a pracodawca z niej nie skorzysta, powstają za ten czas roszczenia płacowe.

Więcej od pracownika nie można wymagać – oferuje on swoją siłę roboczą. Według niemieckiego prawa pracy jest tak, że własną siłę roboczą trzeba zaoferować na miejscu pracy.

Trzeba zadbać przy tym o świadka który poświadczy złożenie takiej oferty.

Jeśli pracodawca zwolni Państwa bezpodstawnie, to nie trzeba oferować sił roboczej, gdyż sądy uznają że zwalniając Państwa, pracodawca rezygnuje z Państwa siły roboczej.

Generalnie obowiązują następujące zasady powstawania roszczeń płacowych bez wykonywania obowiązków pracowniczych:

  1. Pracownik musi wykazywać wolę do pracy. Tutaj nierzadko pojawiają się świadkowie na rzekome wypowiedzi pracowników skazujące na brak woli do pracy dla firmy.
  2. Pracownik musi być wstanie wykonywać swoje obowiązki, czyli nie być na “chorobowym”.

Tutaj obowiązują zasady “chorobowego”. Pracownik musi się starać w tym czasie o inne źródła zarobków. Tzn. że nie można w tym czasie – przynajmniej “na papierze” po prostu nie pracować, o ile ktoś nie będzie wykazywał żadnych źródeł dochodów, będzie trzeba się wysilić przed sądem, żeby udowodnić starania o inne źródła dochodów.

O ile istnieją inne źródła dochodów, będą one zaliczone na poczet dochodów, jakie byśmy uzyskiwali u pracodawcy, który bezpodstawnie odrzucił naszą siłę roboczą. Nie wolno bezpodstawnie nie wykorzystywać innych źródeł dochodu podczas opóźnienia pracodawcy z przyjęciem naszej siły roboczej.